Terwijl ik nadacht over een LittleLearning racete er een auto met zwaailichten voorbij. Een ambulance doet me iets, ondanks of juist omdat ze met regelmaat voorbij komen.
Ik weet niet wat jouw reactie is op een ambulance met sirene, welke gedachten en associaties je hebt, maar mij zet het altijd stil. Ik besef dat levens (tijdelijk) op de kop staan. Ik weet niet of je mijn reactie herkent. Misschien heb je geen reactie of andere. Of een gelijkende bij andere gebeurtenissen.
Zelf maakte ik het tweemaal van dichtbij mee. Eenmaal als begeleider in de ambulance, eenmaal er achter aan. De tijd dikt in. Dat waar we ons druk over maken, wordt onbelangrijk en schuift naar de randjes van ons bestaan.
Als ik een ambulance hoor, besef ik dat leven kwetsbaar is. Mij kan het overkomen. Jou ook. Ooit bleek op maandag dat de langs scheurende ambulance van zondag een collega vervoerde. Ze overleefde het niet.
Momenten waarop vragen zich opdringen als: waar gaat leven over, wat doet er echt toe? Je zult je eigen momenten of zintuigelijke indrukken hebben waarop dit soort vragen opkomen.
Graag deel ik twee andere reacties op die zelfde sirene.
Een collega met lange woon-werkritten vertelde: “Kom ik in een file dan prijs ik me gelukkig dat ik niet bij het incident betrokken ben.” Waarna ze zich kalm neerlegde bij de vertraging. Ik vond die houding zo wijs dat ik ‘m mezelf aangeleerd heb.
Enkele maanden geleden bij opleider BTSG: een ambulance maakt overleggen onmogelijk. We werden en bleven even stil. Daarna merkte de directeur op: iemand vertelde me dat ze 112 belde en dat het geluid van de naderende sirene haar houvast en hoop gaf. Zelfde situatie, tegenovergestelde kleur.
Met deze voorbeelden wil ik twee dingen zeggen:
- Leef het leven, bewust en trouw aan jezelf, want ’t is voorbij eer je er erg in hebt.
- Een zelfde gegeven kan je vanuit veel perspectieven bekijken. Soms vallen ze je toe, vaker moet je actief op zoek om buiten de kaders van je kijkruimte te zien.
Ik krijg vaak te horen dat ik vanuit veel perspectieven kijk. Ik ben blij met die kwaliteit, maar het is aan te leren om bewust op zoek te gaan naar de andere kant van een verhaal, een situatie etc.
Soms denk ik weleens: is anders kijken niet de basis van leren?
Is dat voor jou ook de basis van leren? Of is dat iets anders? Ik ben benieuwd, mail me gerust (al is het voor de verruiming van mijn en ons aller perspectief 😊).
Tot slot een postscriptum-vraag: leef je het leven trouw aan jezelf? Volgende maand schrijf ik hier meer over & vanuit persoonlijk perspectief.